Brabantse Monique moest verslaafde zoon uit huis zetten: ‘Laat je naaste liefdevol los’
Monique van Loon (rechts) is mede-initiatiefnemer van de regionale naastenmeeting. Anja Smits is een van de bezoekers. © Theo Peeters
SCHAIJK – Een grote houten tafel met stoelen eromheen. Een brandend kaarsje dat licht biedt in donkere tijden. Een grote kan water met glazen. Meer is er, zo op het oog, ook niet nodig voor een nieuwe meeting van naasten van drugsverslaafden.
Brabants Dagblad; Dennis Greijn 21-10-21, 13:02 Laatste update: 21-10-21, 13:44
‘Hallo, ik ben … . Ik zit hier, omdat…’ In alle rust stellen de aanwezigen zich deze regenachtige woensdagavond aan elkaar voor.
Een moeder is aangeschoven, omdat haar jongste zoon al veertien jaar verslaafd is. ,,Ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Mijn huisarts kon me ook niet direct verder helpen. Ik hoop hier mijn verhaal te kunnen delen met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt.’’
,,Je bent hier voor jezelf’’, zegt Monique van Loon. ,,We zijn hier om van elkaar te leren, om kennis op te doen. Om dingen los te leren laten en ook om gevoelens te delen. Zodat je weer met een opgewekt gemoed naar huis gaat.’’
Verander wat je zelf kunt veranderen en laat je naaste liefdevol los. Daar help je indirect je eigen familie mee.
Monique van Loon
Als een junkie door de straten van Amsterdam
Van Loon (54) heeft de naastenmeeting in Schaijk mee opgezet. Binnenkort bestaat dit gratis toegankelijke lotgenotencontact, inmiddels onder de vlag van Al-Anon, vier jaar. Al-Anon is een wereldwijde zelfhulporganisatie voor familie en vrienden van verslaafden. Ze baseert zich op het twaalfstappenplan van Anonieme Alcoholisten. Met gespreksthema’s wordt stap voor stap aan herstel gewerkt. Alles in anonimiteit.
Van Loon is hier vanwege haar aan coke verslaafde zoon. Hij is inmiddels 27 maanden clean. Hij zat in afkickklinieken en trok als een junkie door de straten van Amsterdam. Van Loon en haar man zetten hun drugsverslaafde zoon zelfs het huis uit, omdat het thuis voor het gezin, met nog drie andere kinderen, onhoudbaar was geworden. Niks leek te helpen.
,,Ik heb hier veel geleerd. Verander wat je zelf kunt veranderen en laat je naaste liefdevol los. Daar help je indirect je eigen familie mee. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje als ervaringsdeskundigen. Hier wordt niet gestigmatiseerd. We schrikken nergens van. Hier kun je je verhaal doen, kun jij je veilig voelen alles te zeggen. Naar elkaar luisteren, ook dat is heel belangrijk.’’
Hier heb ik eindelijk iets gevonden wat voor ons is. Hier heb ik steun en houvast gevonden.
Meerjarige antidrugscampagne
Drugsgebruik onder jongeren lijkt steeds normaler gevonden te worden. 70 procent van de jongvolwassenen, zo leert de laatste GGD-Gezondheidsmonitor, vindt gebruik van softdrugs normaal. 30 procent vindt dat van harddrugs. Uit datzelfde onderzoek blijkt eveneens dat 19 procent van de jongeren wel eens softdrugs gebruikt en 11 procent af en toe harddrugs. Alle gemeenten in Oost-Brabant zijn dit jaar een meerjarige antidrugscampagne begonnen.
Ook Anja Smits (59), moeder van een zoon en dochter, bezoekt de zelfhulpgroep op deze doordeweekse avond. Ze is er niet voor de eerste keer. Met haar zijn ditmaal zeven moeders en een vader aangeschoven. Smits’ zoon is jarenlang verslaafd geweest aan cocaïne. ,,Hier heb ik eindelijk iets gevonden wat voor ons is. Hier heb ik steun en houvast gevonden.’’
Natuurlijk blijft het je kind en hou je van hem. Maar niet van zijn gedrag dat wordt veroorzaakt door de drugsverslaving
Bourgondische kant van het leven
Haar zoon, die nu 32 jaar oud is, kon, zoals Smits het omschrijft, ‘de bourgondische kant van het leven niet verdragen’. ,,Hij heeft op de snelweg de verkeerde afslag genomen.’’ Ze heeft hem, omdat het thuis van kwaad tot erger werd met zijn drugsverslaving, ‘het huis uitgegooid’. Smits: ,,Cocaïne is een duivel. Natuurlijk blijft het je kind en hou je van hem. Maar niet van zijn gedrag dat wordt veroorzaakt door de drugsverslaving. Als ouder ga jij je wel afvragen had ik eerder moeten ingrijpen? Die verwijten ga je jezelf maken. Mijn zoon heeft na opnames in twee klinieken en een verblijf in een safehouse de juiste weg gevonden.’’
,,Omdat je op een gegeven moment helemaal niet meer weet waar je het nog moet zoeken qua hulp en je er zelf aan onderdoor gaat, grijp je alles aan. Je bent mentaal zo murw. Dan is ineens geen drempel meer te hoog. Toen ik hoorde van deze bijeenkomsten, ben ik er gewoon een keer naartoe gegaan. Zonder al te veel verwachtingen. Ik weet nog dat ik de eerste keer vooral geluisterd heb. Het zorgde direct voor herkenning. Je bent onder gelijkgestemden, die aan een half woord genoeg hebben om te begrijpen wat je bedoelt. Mensen die hetzelfde hebben meegemaakt, schept ook een band. Na een meeting rijd ik vaak een paar kilo lichter voor mijn gevoel terug naar Gennep.’’
Ik heb me lang zó alleen gevoeld. Ik wist niet waar ik hulp moest zoeken
Openlijke verhalen BN’ers helpen
Smits doet in alle openheid haar verhaal, om zo andere naasten te helpen. Omdat zij weet dat er voor velen een taboe rust op drugsgebruik. ,,Er is ook sprake van schaamte. Maar dit kan iedere familie overkomen, in elk milieu, achter elke voordeur. Erover praten helpt. Ik heb me lang zó alleen gevoeld. Ik wist niet waar ik hulp moest zoeken.’’
Dat een bekende Nederlander als cabaretier Najib Amhali openlijk over zijn drugsverslaving is gaan praten om anderen te helpen, spreekt Smits erg aan. ,,Dat vind ik ontzettend goed. En ook uit het magazine Lef, voor verslaafden in herstel en hun naasten, haal ik ook veel informatie, onder meer over meetings.’’ Met haar zoon gaat het nu goed. Hij heeft een baan en woont samen met zijn vriendin. ,,Binnenkort ga ik weer naar hem toe.’’
Bij het Steunpunt Zelfhulp komen de deelnemers van de zelfhulpgroep Naasten van Verslaafden op woensdagavond (in de even weken) bij elkaar.
Lees hier het originele artikel Brabants Dagblad 21 oktober 2021